2016 წლის 25 მაისს საქართველოს საპატრიარქოში გაიმართა საქართველოსმართლმადიდებელიეკლესიისწმ. სინოდისმორიგისხდომა. სხდომასთავმჯდომარეობდასრულიადსაქართველოსკათოლიკოს-პატრიარქიილია II. სხდომისმდივნადდაინიშნასენაკისადაჩხოროწყუსმიტროპოლიტიშიო (მუჯირი). წმინდასინოდისწევრებსმისასალმებელისიტყვითმიმართასრულიადსაქართველოსკათოლიკოს-პატრიარქმაილია II დაქართველერსდამოუკიდებლობისაღდგენისდღემიულოცა.

სინოდის სხდომაზე ასევე აღინიშნა ორი სამწუხარო შემთხვევა, რომელიც ბოლო დღეების განმავლობაში მოხდა. ეს არის აფხაზეთიდანდევნილიგალისრაიონისმკვიდრისგიორგიოთხოზორიასსაზარელიმკვლელობისფაქტისოფ. ხურჩაში. წმინდასინოდისამძიმარსუცხადებსგარდაცვლილისოჯახსდალოცულობსმისისულისათვის. ასევემწუხარებაგამოითქვასოფ. კორცხელშიმომხდარიინციდენტისშესახებ. წმინდასინოდიმოუწუდებსყველაპოლიტიკურდასაზოგადოებრივძალასურთიერთპატივისცემისადასიმშვიდისაკენ.

შემდეგ საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქმა ისაუბრა მომავალი წმინდა და დიდი კრების განსაკუთრებული მნიშვნელობის შესახებდამადლობაგამოუცხადაიმსასულიეროდასაეროპირებს, რომლებიცმონაწილეობდნენაღნიშნულიკრებისმოსამზადებელსამუშაოებში. შემდეგმისმაუწმინდესობამსიტყვაგადასცაწმ. სინოდისმღვდელმთავრებს, რათააზრიგამოეთქვათკრებაზეგანსახილველიდოკუმენტებებისშესახებ.

წმინდა კრების სამდივნოში საქარველოს ეკლესიის წარმომადგენელმა, გორისა და ატენისმიტროპოლიტმაანდრიამ (გვაზავა), კრებაზეგანსახილველიდოკუმენტებისმოკლემიმოხილვაგააკეთა.

დოკუმენტების, – „ქორწინების საიდუმლო და მისი დამაბრკოლებელი მიზეზები” და „მართლმადიდებელი ეკლესიის მისია თანამედროვე მსოფლიოში”, – შესახებ ისაუბრა ახალციხისა და ტაო-კლარჯეთის მიტროპოლიტმა თეოდორემ (ჭუაძე).

წმ. სინოდმა დაადგინა: დოკუმენტის „ქორწინების საიდუმლო და მისი დამაბრკოლებელი მიზეზები”-ს ტექსტისორიადგილისაჭიროებსცვლილებას. კერძოდ, ქვეთავის „მართლმადიდებლურიქორწინება” მე-10 მუხლიდაქვეთავის „ქორწინებისდამაბრკოლებელიმიზეზები” მე-5 მუხლის „ა” პუნქტი.

„მართლმადიდებლური ქორწინების” მე-10 მუხლშივკითხულობთ: „ეკლესიაარიღებსთავისწევრთაშორისერთისქესისმქონეპირთაკავშირს, ასევესხვანებისმიერიფორმითთანაცხოვრებასგარდაქორწინებისა. ეკლესიამიმართავსმთელსამოძღვროძალისხმევას, რომმისმაწევრებმა, რომლებიცასეთკავშირშიიმყოფებიან, მიაღწიონჭეშმარიტსინანულსდასიყვარულს, კურთხეულსეკლესიისმიერ”.

იგი უნდა შეიცვალოს შემდეგნაირად:

„ეკლესისთვის მიუღებელიაერთისქესისმქონეპირთაშორისსქესობრივიკავშირი, ასევეთანაცხოვრებისსხვა, ქორწინებისგანგანსხვავებული, ნებისმიერიფორმადაგმობსამცოდვას. ეკლესიაწუხსამგვარცოდვაშიმყოფიადამიენებისუკვდავისულისმარადიულიხვედრისგამოდამიმართავსმთელსამოძღვროძალისხმევას, რათამათშეიცნონამცოდვისუკიდურესისიმძიმედაჭეშმარიტისინანულისგზითგანეშორონმას”.

„ქორწინების დამაბრკოლებელიმიზეზების” მე-2 ნაწილისმე-5 მუხლის „ა” პუნქტშივკითხულობთ: „ქორწინებამართლმადიდებლებისაარამართლმადიდებლებთანიკრძალებაკანონიკურიაკრიბიისმიხედვითდაარიკურთხება (ტრულისკრების 72-ეკანონი), თუმცაშესაძლებელიაიკურთხოსშემწყნარებლობითადაკაცთმოყვარეობით, მაგრამიმპირობით, რომამქორწინებისშედეგადდაბადებულიბავშვებიმოინათლებიანდააღიზრდებიანმართლმადიდებელეკლესიაში”.

აღნიშნულ მუხლში უნდა დარჩეს ტექსტის პირველი ნეწილი, სადაც წერია: „ქორწინება მართლმადიდებლებისა არამართლმადიდებლებთან იკრძალებაკანონიკურიაკრიბიისმიხედვითდაარიკურთხება (ტრულისკრების 72-ეკანონი)”, ხოლომეორენაწილი, სადაცვკითხულობთ, რომ „თუმცაშესაძლებელიაიკურთხოსშემწყნარებლობითადაკაცთნმოყვარეობით, მაგრამიმპირობით, რომამქორწინებისშედეგადდაბადებულიბავშვებიმოინათლებიანდააღიზრდებიანმართლმადიდებელეკლესიაში”, – უნდაიქნასამოღებული, რადგანიგიუპირისპირდება VI მსოფლიოკრების 72-ეკანონს. საყოველთაოდცნობილია, რომარცერთკრებასარშეუძლიადაუპირისპირდეს, გააუქმოს, ანშეცვალოსმსოფლიოსაეკლესიოკრებისმიერდადგენილინებისმიერიკანონი.

დოკუმენტში „მართლმადიდებელი ეკლესიის მისიათანამედროვემსოფლიოში” უნდაშევიდესსამიცვლილება:

ძირითადი ქვესათაურიდან, რომელიც ასე იკითხება: „მართლმადიდებელიეკლესიისწვლილიერებსშორისმშვიდობის, სამართლიანობის, თავისუფლების, ძმობისადასიყვარულისმისაღწევად, რასობრივიდისკრიმინაციის, ასევესხვასახისდისკრიმინაციისაღმოსაფხვრელად”, უნდაიყოსამოღებულიფრაზა, – „ასევესხვასახისდისკრიმინაციის”, – რადგანიგიმრავალგვარიგაგებისსაშუალებასიძლევა.

ამავე დოკუმენტის „ა” ქვეთავის („ადამიანური პიროვნების ღირსება”) მე-3 მუხლში წერია: „ამ სფეროში უფრო ფართო თანამშრომლობის წინაპირობად შეიძლებამივიჩნიოთადამიანისპიროვნებისმაღალიღირსებისსაყოველთაოაღიარება. ადგილობრივიმართლმადიდებელიეკლესიებიმოწოდებულნიარიან, რათათავიანთიწვლილიშეიტანონრელიგიათაშორისდიალოგსადათანამშრომლობაში, ამისმეშვეობითკი – ფანატიზმისნებისმიერიგამოვლინებისდაძლევაში, ხალხთაშორისმეგობრობის, თავისუფლებისადამშვიდობისგანსამტკიცებლადმთელმსოფლიოში, ყოველიადამიანისსასიკეთოდ, რასისადარელიგიისმიუხედავად. იგულისხმება, რომესთანამშომლობაგამორიცხავსროგორცსინკრეტიზმს, ასევერომელიმეერთირელიგიისძალადობისმცდელობასსხვარელიგიებზე”.

სინოდის დადგენილებით აღნიშნული ტექსტიუნდაჩამოყალიბდესშემდეგირედაქციით: „ამსფეროშიუფროფართოთანამშრომლობისწინაპირობადშეიძლებამივიჩნიოთადამიანისპიროვნებისმაღალიღირსებისსაყოველთაოაღიარება. მართლმადიდებელიეკლესიებიმოწოდებულნიარიან, რათათავიანთიწვლილიშეიტანონრელიგიათაშორისდიალოგსადათანამშრომლობაში, ამისმეშვეობითკი – ფანატიზმისნებისმიერიგამოვლინებისდაძლევაში, ხალხთაშორისმეგობრობის, თავისუფლებისადამშვიდობისგანსამტკიცებლადმთელმსოფლიოში, ყოველიადამიანისსასიკეთოდმისიგანწმენდის, განღმრთობისადასაუკუნოცხოვრებაშიდამკვიდრებისმიზანდასახულობით, რასისადარელიგიისმიუხედავად. იგულისხმება, რომესთანამშომლობაგამორიცხავსროგორცსინკრეტიზმს, ასევერომელიმეერთირელიგიისძალადობისმცდელობასსხვარელიგიებზე, რაც, ბუნებრივია, არგულისხმობსწმინდაეკლესიისმისიონერულიმოღვაწეობისუარყოფას”.

„გ” ქვეთავის („მშვიდობისადასამართლიანობისშესახებ”) პირველმუხლშიუნდადარჩესშემდეგიტექსტი:

„მართლმადიდებელი ეკლესიაოდითგანვეაღიარებსდააცხადებს, რომმშვიდობასადასამართლიანობასხალხთაცხოვრებაშიცენტრალურიადგილიუკავია. ქრისტეშიესგამოცხადებახასიათდებაროგორც „სახარებამშვიდობისა” (ეფ. 6:15), ვინაიდანქრისტემ „მშვიდობა-ყო სისხლითამისჯუარისამისისაითა” (კოლ. 1:20), „გახარამშვიდობათქვენ, შორიელთადამახლობელთა” (ეფ. 2:17). ისგახდა „მშვიდობაიჩვენი” (ეფ. 2:14). ესმშვიდობა, „რომელიჰმატსყოველთაგონებათა” (ფილ. 4:7), როგორცთავადუფალმაუთხრათავისმოწაფეებსჯვარცმისწინ, უფროფართოდაარსებითიაიმმშვიდობაზე, რომელსაცაღგვითქვამსსოფელი: „მშვიდობასადაგიტევებთქვენ, მშვიდობასაჩემსამიგცემთქუენ, არავითარსოფელმანმისცის, მემიგცემთქუენ (ინ. 14:27)”.

ხოლო ამავე მუხლის მეორე ნაწილი, სადაც წერია: „ქრისტეს მშვიდობა არის მწიფე ნაყოფი მასში ყოველთა შემოკრებისა: ადამიანის პიროვნების, როგორცღვთისხატების, ღირსებისადასიდიადისგამოვლინებაადამიანთამოდგმისადასამყაროსი, საყოველთაობამშვიდობისპრინციპებისა, თავისუფლებისადასოციალურისამართლიანობისადაბოლოსადამიანებსადამსოფლიოსხალხთაშორისქრისტიანულისიყვარულისნაყოფისმოწევნა”, – უნდაიყოსამოღებული.

ტექსტში ასევე რჩება ამავე აბზაცის ბოლო მონაკვეთი: „ჭეშმარიტი მშვიდობა – ეს არის ნაყოფი ქვეყანაზე ყველა ქრისტიანული პრინციპის განმტკიცებისა. ეს არის მშვიდობაზეციდან, რისთვისაცმუდამლოცულობსმართლმადიდებელიეკლესიათავისყოველდღიურლოცვებში, შესთხოვსყოვლისშემძლეღმერთს, რომელიცისმენსმათსლოცვებს, რომლებიცრწმენითმიდიანმასთან”.

ასე რომ, აღნიშნული ქვეთავის პირველი მუხლი ჩამოყალიბდება შემდეგი სახით: „მართლმადიდებელიეკლესიაოდითგანვეაღიარებსდააცხადებს, რომმშვიდობასადასამართლიანობასხალხთაცხოვრებაშიცენტრალურიადგილიუკავია. ქრისტეშიესგამოცხადებახასიათდებაროგორც „სახარებამშვიდობისა” (ეფ. 6:15), ვინაიდანქრისტემ „მშვიდობა-ყო სისხლითამისჯუარისამისისაითა„ (კოლ. 1:20), „გახარამშვიდობათქვენ, შორიელთადამახლობელთა” (ეფ. 2:17). ისგახდა „მშვიდობაიჩვენი” (ეფ. 2:14). ესმშვიდობა, „რომელიჰმატსყოველთაგონებათა” (ფილ. 4:7), როგორცთავადუფალმაუთხრათავისმოწაფეებსჯვარცმისწინ, უფროფართოდაარსებითიაიმმშვიდობაზე, რომელსაცაღგვითქვამსსოფელი: „მშვიდობასადაგიტევებთქვენ, მშვიდობასაჩემსამიგცემთქუენ, არავითარსოფელმანმისცის, მემიგცემთქუენ” (ინ. 14:27). ჭეშმარიტიმშვიდობა – ესარისნაყოფიქვეყანაზეყველაქრისტიანულიპრინციპისგანმტკიცებისა. ესარისმშვიდობაზეციდან, რისთვისაცმუდამლოცულობსმართლმადიდებელიეკლესიათავისყოველდღიურლოცვებში, შესთხოვსყოვლისშემძლეღმერთს, რომელიცისმენსმათსლოცვებს, რომლებიცრწმენითმიდიანმასთან”.

დოკუმენტის, – „ეკლესიის დამოკიდებულება დანარჩენი ქრისტიანული სამყაროსადმი”, – შესახებმოხსენებაგააკეთაცაგერისადალენტეხისმიტროპოლიტმასტეფანემ (კალაიჯიშვილი). წაკითხულიიყოასევეთბილისისსასულიეროაკადემიისადასემინარიისდოგმატიკისადაპატროლოგიისკათედრისპროფესორედიშერჭელიძისშენიშვნები. ტექსტისშესახებაზრთასხვადასხვაობადაფიქსირდა. თავისიპოზიციაგამოთქვესმანგლელმამიტროპოლიტმაანანიამ (ჯაფარიძე), ფოთისადახობისმიტროპოლიტმაგრიგოლმა (ბერბიჭაშვილი), ახალქალაქისადაკუმურდოსმიტროპოლიტმანიკოლოზმა (ფაჩუაშვილი), ჯყონდიდელმამიტროპოლიტმაპეტრემ (ცაავა), რუსთველმამიტროპოლიტმაიოანემ (გამრეკელი), ბოდბელმამიტროპოლიტმაიაკობმა (იაკობიშვილი).

აღინიშნა, რომ ეს დოკუმენტი საქართველოს ეკლესიის წარმომადგენლებისათვის თავიდანვემიუღებელიიყოდამასწინასაკრებოშეხვედრაზეჩვენიმხრიდანხელიმოეწერამხოლოდიმიტომ, რომტექსტშიჩაიწერაასეთიწინადადება: „საქართველოსდაბულგარეთისმართლმადიდებელიეკლესიებიგამოვიდნენეკლესიათამსოფლიოსაბჭოსგან, – პირველიმათგანი 1997 წ-ს, ხოლო მეორე 1998 წ-ს, – აქვთ რა მათ თავისისაკუთარიაზრიეკლესიათამსოფლიოსაბჭოსსაქმიანობისშესახებ, რისგამოცისინიარმონაწილეობენხსენებულისაბჭოსდასხვაქრისტიანთშორისიორგანიზაციებისღონისძიებებში”.

წმინდა სინოდმა დაადგინა, რომ აღნიშნული დოკუმენტი შეიცავს ეკლესიოლოგიურ და ტერმინოლოგიურცდომილებებსდასერიოზულგადამუშავებასსაჭიროებს. თუამსახისცვლილებებიარგანხორციელდება, საქართველოსეკლესიატექსტსხელსვერმოაწერს.

წმინდა სინოდმა ფოთისა და ხობის მიტროპოლიტ გრიგოლის (ბერბიჭაშვილი) ინიციატივით დაადგინა, შეიქმნასთეოლოგიურიჯგუფი, რომელიცრიგსაღვთისმეტყველოსაკითხებთანდაკავშირებითთავისწინადადებებსწარუდგენსწმინდასინოდს.

წმინდა სინოდმა მოისმინა ხონისა და სამტრედიის მიტროპოლიტ საბას (გიგიბერია) მოხსენება საორგანიზაციო საკითხებთან დაკავშირებით.

წმინდა სინოდმა განსაზღვრა საქართველოს ეკლესიის დელეგაცია შემდეგი შემდგენლობით:

სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქი ილია II;

ქუთათელ-გაენათელი მიტროპოლიტი კალისტრატე (მარგალიტაშვილი);
საჩხერისადაჭიათურისმიტროპოლიტიდანიელი (დათუაშვილი);
მანგლელიმიტროპოლიტიანანია (ჯაფარიძე);
ტყიბულისადათერჯოლისმიტროპოლიტიგიორგი (შალამბერიძე);
აბბაალავერდელიმიტროპოლიტიდავითი (მახარაძე);
ნეკრესისმიტროპოლიტისერგი (ჩეკურიშვილი);
შემოქმედელიმიტროპოლიტიიოსები (კიკვაძე);
ახალქალაქისადაკუმურდოს, დასამხრეთამერიკისმიტროპოლიტინიკოლოზი (ფაჩუაშვილი);
ახალციხისადატაო-კლარჯეთისმიტროპოლიტითეოდორე (ჭუაძე);
ხონისადასამტრედიისმიტროპოლიტისაბა (გიგიბერია);
ზუგდიდისადაცაიშისმიტროპოლიტიგერასიმე (შარაშენიძე);
გორისადაატენისმიტროპოლიტიანდრია (გვაზავა);
ცაგერისადალენტეხისმიტროპოლიტისტეფანე (კალაიჯიშვილი);
სენაკისადაჩხოროწყუს, დაავსტრალიისმიტროპოლიტიშიო (მუჯირი);
რუსთველიმიტროპოლიტიიოანე (გამრეკელი);
სხალთისმთავარეპისკოპოსისპირიდონი (აბულაძე);
საგარეჯოსადანინოწმინდისმთავარეპისკოპოსილუკა (ლომიძე);
თიანეთისადაფშავ-ხევსურეთისეპისკოპოსიმიქაელი (გაბრიჭიძე);
ხორნაბუჯისადაჰერეთისეპისკოპოსიდიმიტრი (კაპანაძე);
სამთავისისადაკასპისეპისკოპოსიდამიანე (ხუფენია);
წალკისეპისკოპოსიგრიგოლი (კაცია);
ბელგიისადაჰოლანდიისეპისკოპოსიდოსითეოსი (ბოგვერაძე);
ჩრდილოეთამერიკისეპისკოპოსისაბა (ინწკირველი);
ნიკორწმიდელიეპისკოპოსივახტანგი (ლიპარტელიანი);

პროტოპრესვიტერი გიორგი ზვიადაძე;
არქიმანდრიტიდავითჭინჭარაული;
დეკანოზიდავითშარაშენიძე;
დეკანოზიკახაბერგოგოტიშვილი;
მღვდელმონაზონიმიქაელბრეგვაძე;
ბერიანთიმოზიჯავახიშვილი.